Sepsa, zwłaszcza ta wywołana przez pneumokoki i meningokoki, stanowi ogromne zagrożenie dla życia dziecka. W wielu przypadkach małego pacjenta, niestety, nie udaje się uratować, a nawet jeśli leczenie uchroni go przed najgorszym, powikłania choroby mogą rzutować na całe dorosłe życie naszej pociechy. Marta Balukiewicz | Fakty po południu TVN24 Sepsa zabija miliony ludzi, głównie dzieci. Dlatego ważna jest szybka diagnostyka. Zabija więcej osób niż rak płuc czy zawał serca. Chociaż sepsa jest gigantycznym zagrożeniem dla zdrowia, polskie laboratoria właściwie nie są przygotowane do walki z nią. Nowoczesny sprzęt jest kluczowy Jak tłumaczy GSA, sepsa jest zespołem zagrażających życiu objawów niewydolności narządów wywołanym rozregulowaną reakcją organizmu na zakażenie. Na każde zakażenie, także wirusowe, w tym wywołane wirusem SARS-CoV-2. Jest trudna do rozpoznania, a to właśnie szybka diagnoza jest kluczowa dla skutecznego leczenia. Sepsa o wczesnym początku (early onset sepsis – EOS) – sepsa rozpoczynająca się przed ukończeniem 3. doby życia. U większości dzieci pierwsze objawy występują przed upływem 24. godziny życia. Sepsa u starszych dzieci. Wraz z wiekiem dzieci stają się bardziej bezbronne narażenie na więcej zakażeń pokrewnych w obszarach, w których są leczone, takich jak: żłobki lub szkoły, zajęcia sportowe lub zajęcia sportowe. Najczęstsze infekcje mogą dotyczyć dróg moczowych, skóry, zapalenia wyrostka robaczkowego, zapalenia opon Sepsa może odpowiadać nawet za jeden na pięć zgonów na świecie. Jednak nawet jeśli uda nam się sepsę pokonać, z jej konsekwencjami możemy się zmagać przez lata. NTQRf. Data publikacji: 4 marca 2016, 15:07 Sepsa sama w sobie nie jest chorobą. To raczej zespół objawów mających często gwałtowny przebieg wywołany zakażeniem całego organizmu. Ponadto sepsa nie jest zaraźliwa ani nie występuje tak często, jak mogłoby to wynikać z doniesień prasowych. Jednak czy to oznacza, że nie powinniśmy się jej obawiać? Sepsa - przyczyny Sepsa to wynik nieskutecznej walki organizmu z patogenami, tj. bakteriami, wirusami i grzybami. Zadaniem układu odpornościowego jest zwalczanie pojawiających się infekcji, jednak w pewnych wypadkach okazuje się to niemożliwe, czego wynikiem jest zakażenie ogólne. To z kolei prowadzi do pojawienia się w organizmie zwiększonej ilości cytokin, które poważnie wpływają na naczynia krwionośne. Podwyższona ilość cytokin prowadzi do wzmożonej reakcji zapalnej, w wyniku której następuje rozszerzenie się naczyń krwionośnych, co z kolei może spowodować wstrząs (obniżenie ciśnienia krwi, którego nie jesteśmy w stanie podnieść pomimo podawania płynów dożylnie). Sepsa – pierwsze objawy Pierwsze, nieswoiste objawy sepsy to przyspieszone tętno, szybszy oddech, poczucie osłabienia i rozbicia. To na tym etapie najlepiej zareagować, jednak ze względu na fakt, iż są to objawy wielu schorzeń, często obwiniamy za ich pojawienie się zwykłe zmęczenie, więc często są one przez nas bagatelizowane. Kolejnymi symptomami, z którymi spotykamy się przy ogólnym zakażeniu organizmu są: gwałtowny wzrost temperatury ciała (w niektórych przypadkach temperatura spada poniżej 36 °C), przyspieszenie akcji serca. Nierzadko także pojawiają się mikrozakrzepy . Łatwo zauważalne są też zaburzenia świadomości, pojawia się również problem z nerkami. W takim wypadku należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, bo sepsa może prowadzić do niewydolności wielonarządowej, a w konsekwencji do śmierci. Na wyżej wymienione objawy należy zwracać szczególną uwagę po wszelkiego rodzaju interwencjach chirurgicznych, zabiegach medycznych lub w przypadku dłuższego osłabienia organizmu. Sepsa – objawy u dzieci Objawy sepsy u dziecka nie są tak oczywiste, szczególnie że czasem ciężko zauważyć, iż z maluchem dzieje się coś złego. Dzieci są w większym stopniu narażone na sepsę, ponieważ ich układ odpornościowy jest słabszy i mniej wydolny. U dzieci rozróżnia się sepsę pneumokokową, która postępuje znacznie wolniej i jest w dużej mierze odporna na działanie antybiotyków, oraz jej łagodniejszą wersję – sepsę meningokową. Sepsa – leczenie i rokowania Jedynym wyjściem jest jak najszybsze podanie antybiotyków, a także leków nasercowych i przeciwzakrzepicowych. Zadaniem lekarzy jest również znalezienie drobnoustroju, który wywołał sepsę. Niestety wciąż spora liczba chorych umiera – w USA na 10 osób 3 umierają w ciągu pierwszego miesiąca. Dzieci mogą być profilaktycznie szczepione przeciwko pneumokokom i meningokokom. Edyta Wara-Wąsowska fot. Adobe Stock Spis treści: Sepsa – objawy Co to jest sepsa? Diagnostyka sepsy Leczenie sepsy Szczepionka przeciwko sepsie Sepsa – objawy Objawy sepsy mogą być początkowo mylące i wskazywać na grypę lub infekcję ze strony układu pokarmowego. Niestety bardzo szybko postępują, a stan chorego błyskawicznie się pogarsza. Sepsie mogą towarzyszyć: przyspieszenie akcji serca do ponad 90 uderzeń na minutę, spadek temperatury ciała poniżej 36°C lub jej wzrost powyżej 38°C, przyspieszony oddech - ponad 20 oddechów na minutę, zmiany w morfologii krwi, niewydolność określonych narządów wewnętrznych wysypka na skórze (wysypka wybroczynowa), która nie znika pod wpływem nacisku, dezorientacja. grafika: Ula Bugaeva Na podstawie rozpoznania tych objawów stwierdza się obecność sepsy. Niestety takie dolegliwości mogą świadczyć też o wielu innych schorzeniach. A szybkie rozpoznanie w przypadku sepsy jest bardzo ważne – każda zwłoka w podaniu odpowiedniego antybiotyku zwiększa ryzyko śmierci. Objawami alarmowymi w przebiegu sepsy są: wybroczynowa wysypka (od innych wysypek różni się tym, że nie blednie po ucisku, ponieważ jej przyczyną są zakrzepy krwi w naczyniach; w celu rozpoznania wysypki wybroczynowej przeprowadza się test szklanki - po jej przyłożeniu i dociśnięciu do skóry można zauważyć, czy wysypka znika, czy nie), zaburzenia świadomości, trudności w oddychaniu, duszność, niewydolność krążenia. Sepsa do stanu ciężkiego może rozwinąć się w ciągu kilku, kilkunastu godzin. Co to jest sepsa? Dawniej sepsa nazywana była posocznicą. Nie jest chorobą, ale ogólną, złożoną reakcją organizmu na zakażenie. Kiedyś sepsą określano bakteryjne zakażenie krwi. Dziś wiadomo, że może zostać wywołana przez różne drobnoustroje, zarówno bakterie, jak i wirusy, grzyby i pasożyty. W praktyce jednak do sepsy najczęściej dochodzi na skutek zakażenia bakteryjnego, które rozprzestrzenia się drogą układu krwionośnego. Sepsa jest problemem nie tylko w szpitalach, zachorować może każdy. Szacuje się, że do ok. 80% zakażeń, które wywołują sepsę, dochodzi w warunkach pozaszpitalnych. Najbardziej narażeni są ludzie młodzi i starsi oraz z osłabionym układem odpornościowym. W Polsce rocznie odnotowuje się ok. 50 tys. przypadków sepsy. Na rozwój sepsy narażeni są także pacjenci przebywający na oddziale intensywnej terapii. Ze względu na ciężki stan chorych łatwiej może dojść u nich do zakażenia. Sepsie mogą sprzyjać: infekcje w obrębie jamy brzusznej, ciężkie zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcje układu moczowego. Należy jednak pamiętać, że obecność tych chorób nie jest równoznaczna z rozwojem sepsy. I odwrotnie - do sepsy może dojść również w przypadku innych, niewymienionych wyżej infekcji. Rodzaje sepsy Ze względu na stopień nasilenia, wyróżnia się trzy postaci: sepsa, ciężka sepsa i wstrząs septyczny. W przypadku ciężkiej postaci mamy do czynienia z niewydolnością wielu narządów w organizmie. Wstrząs rozwija się, gdy dojdzie do spadku ciśnienia tętniczego, a przez to do niebezpiecznego spadku tkankowego przepływu krwi. Niezbędne jest podanie wówczas wazopresorów (leków obkurczających naczynia krwionośne). Rozróżnia się też sepsę noworodkową, dzieci, dorosłych i szpitalną. Diagnostyka sepsy Jeśli zachodzi u pacjenta podejrzenie sepsy, należy zrobić badanie przesiewowe krwi – wyhodowanie bakterii z posiewu. Na miarodajny wynik czasami trzeba zaczekać nawet 3 dni. Dlatego lekarz dokonuje już wstępnej diagnozy na podstawie wywiadu lekarskiego i dokładnego badania chorego. Poza badaniami krwi pomocne jest pobranie wydzielin z dróg oddechowych, płynu mózgowo-rdzeniowego, moczu. Przydatne jest też wykonanie RTG i USG. Leczenie sepsy Leczenie sepsy jest procesem długotrwałym i niestety nie daje 100% pewności co do jego skuteczności. W warunkach szpitalnych stosuje się antybiotykoterapię, leczenie kortykosteroidami, leki obkurczające naczynia krwionośne i pobudzające kurczliwość mięśnia sercowego oraz terapię aktywowanym białkiem C. Sposób leczenia może też zależeć od rodzaju patogenu, który przyczynił się do rozwoju sepsy i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Najczęściej zakażenie wywołują meningokoki, pneumokoki, paciorkowce, gronkowce. Podczas sepsy często pojawiają się ropnie, wtedy należy dokonać ich drenażu. U chorych stosuje się też leczenie objawowe. Czy istnieje szczepionka przeciwko sepsie? Niestety nie ma możliwości zaszczepienia się przeciwko wystąpieniu sepsy. W pewnym sensie zapobiegać mogą jej szczepienia przeciw innym patogenom – zabezpieczając przed rozwojem zakażenia w konsekwencji mogą też zapobiegać rozwojowi sepsy. Nie znaczy to jednak, że wykonanie szczepienia jest równoznaczne ze 100-procentowym bezpieczeństwem, a brak szczepień prowadzi do sepsy. Szczepienia przeciwko bakteriom, które mogą prowadzić do sepsy (np. szczepionka przeciwko meningokokom i pneumokokom) są szczególnie ważne w przypadku niemowląt , dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym. Treść artykułu pierwotnie została opublikowana Więcej na temat sepsy:SEPSA (posocznica) = objawy zakażenia krwi u noworodków i dzieciSepsa leczenie - ile trwa i na czym polega?Sepsa - objawy, leczenie, zaraźliwość Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

sepsa u dzieci forum